Epilog.

Życie płata nam figle.
Nie zawsze jest kolorowo.
Ale dzięki jednemu okresowi w nim można dowiedzieć się czym jest miłość.
Pierwsza, niezapomniana miłość.
Która będzie w naszych sercach do końca.
Może kiedyś stanie się tak że wróci.
Że wszystko będzie jak przez ten pewien czas.
Ale czy to jest możliwe?
Czy tak można?
Czy ma to sens?


Willa i Liz.
Dwie siostry, które zrobiły dla siebie wiele.
Dwie siostry, które stoją za sobą murem.
Dwie siostry, które poznały to piękne uczucie jakim jest miłość, ale obie je straciły.
Dlaczego?
Bo same tego chciały.
Bo nie wiedziały że mogą liczyć na swoją drugą połówkę.
Taki banał, a taki wiele znaczy.


Życie nie jest kolorowe.
Każdy z nas ma swoje wzloty i upadki.
A one?
Wzleciał, ale upadły.
Ja wiem że dadzą sobie radę i znów będą na górze.
Tylko obie muszą tego chcieć.
Dokonają wielkich rzeczy.
Tylko w inny miejscu, z innymi ludźmi.
A może jednak z tymi samymi ludźmi?
Nigdy nic nie wiadomo.

***

Tak kończy się ta historia.

Miałam ją ciągnąć przez dłuższy czas, ale widzę że nie ma to sensu.

Wypalam się, wiem to doskonale.

Przykro mi nie mogę nic z tym zrobić.
Wiele niewyjaśnionych wątków, wiele spraw nie dociągniętych do końca.
Przepraszam, naprawdę bardzo przepraszam.

Dziękuję za to że byliście ze mną i czytaliście " to coś"

Kocham Was za te wszystkie słowa, które zostawialiście w komentarzach, za to że po prostu byliście. DZIĘKUJE z całego serca.

Pozostaje mi tylko zaprosić was na:

Four Other Worlds

&

One day

&

Stay out from me